نگاهی به مشخصاتِ سازمان چپ دمکرات

فرامرز دادور

با توجه به شرایط امروزین و وجود ناهنجاریهای عظیم اجتماعی و ازجمله مناسبات نابرابر اقتصادی، نارسائیها در ساختارهای سیاسی و نبود فرهنگ تجربه شده دمکراتیک، پروژه سازندگیِ جامعه علاوه بر انسانهای دارای شناخت از مسائل اجتماعی و خواهان تغییر در راستای آزادی، برابری و عدالت، به ساختارها و نهادهای سیاسی/اجتماعیِ  تجربه شده در تاریخ بشری و حامل راهکارهای سیاسی/اجتماعی نیازمند است. به این مفهوم که نهادهای اجتماعی و از جمله سازمانهایِ سراسری و محلیِ حکومتی و در آن ارتباط حضور قانونِ ناظر بر آن (قانون اساسی)، هنوز، از اهمیت زیادی برای پیشرفت جامعه برخوردارند. ترکیب خردگرایانه ای از دو پدیده اساسی، یعنی ۱-  ذهنیتهای آگاه و شناخت کافی از عوامل تاثیرگزار در سیر تحولات و ۲- وجود نهادها/ساختارهای دمکراتیک که حامل  نمودارهای عینی برای پیشرفت باشند، برای سازندگی جامعه انسانی حیاتی هستند. ادامه خواندن Continue reading →

مانی شیرازی

پاسخ به برخی از گره هاى طرح شده توسط گروه کار اساسنامه

- مناسبات با قدرت

هدف یک جریان چپ و سوسیالیستى ایجاد جامعه اى بدون استثمار، نابربرى و تبعیض است، آزادى سیاسى و اقتصادى را مکمل هم مى داند، سیستم سرمایه دارى را ظالمانه و مبتنى بر تبعیض مى داند، بدنبال وسیع ترین وافقى ترین ازادى ها است.

آنطور که در فراخوان مشترک طرح شده “ما همزمان به آزادى و عدالت اجتماعى و سوسیالیسم باورمندیم و براى تحقق آنها در ایران مبارزه مى کنیم و از نظر ما آزادى و سوسیالیسم پیوندى عمیق دارند.”  بنابرین نمى توان آنها را از هم جدا کرد و مبارزه براى سوسیالیست را به یک آینده نا معلوم موکول کرد. ادامه خواندن Continue reading →

شیدان وثیق

مارس ۲۰۱۴ – اسفند ۱۳۹۲

cvassigh@wanadoo.fr

پاسخ به  گره های اساس نامه ای

برخی گره های طرح شده توسط گروه کار اساس نامه از نگاه حزبی به مساله است (گره های ۸ و ۹). این ها، از نگاه جنبشی به مساله ی تشکل چپ که در این جا مورد توجه من است، موضوعیتی پیدا نمی کنند. مساله رابطه با داخل (گره ۷) نیز موضوعی نیست که مورد اختلاف باشد اگر چه باید به آن پرداخت ولی من در این جا  از طرح آن می گذرم. در  نتیجه پاسخ هایم را با ادغام برخی پرسش ها (گره های ۳ تا ۶) چنین ارایه می دهم:

مناسبات با قدرت (گره ۱)

در گسست از دریافت سنتی از سیاست، چپِ رهایی خواه در جهت برآمدنِ جنبشی اپوزیسیونی گام بر می دارد. نگاه و سوی او به تصرف قدرت و دولت نیست. خارج از سیستم و در برابر آن چون نیرویی اعتراضی و مخالف عمل می کند. برای ایجاد آلترناتیوی نظری بر نظام حاکم تلاش می ورزد. هنگامی که جنبش های اجتماعی و جنبش چپ به مرحله ای از رشد و گسترش رسیدند که مساله آلترناتیو ارگانیک پیش آید، چگونگی آن را در آن زمان می توان بررسی کرد. ادامه خواندن Continue reading →

در بند “مناسبات با قدرت” بهتر است که به جای قدرت سیاسی، قدرت دولتی آورده شود چون نیروی سیاسی که نقشه ای برای تسخیر قدرت دولتی ندارد اتفاقن برای گسترش قدرت سیاسی از درون جامعه تلاش می کند، اما به جای تسخیر قدرت در دولت بر دخالت گری هر چه گسترده تر مردم و توانمندی جامعه در اداره امور خود تأکید دارد. بر این پایه بدنبال بالا رفتن قدرت سیاسی اقشار جامعه در مداخله گری هرچه گسترده تر در مسائل خودشان است.

مشکل نیروهای چپ بعد از مارکس انحراف در این دیدگاه بود که آنها در پیشبرد تغییرات اجتماعی تسخیر دولت را هدف برنامه های سیاسی خود قرار می دادند و سیاست را با تلاش برای تسخیر قدرت سیاسی با هم پیوند می زدند. ادامه خواندن Continue reading →

میگویند وقتی ارسطو موسسه آموزشی خود را به نام “لایسیم” تشکیل داد، در آن بر عکس “آکادمی” افلاطون، همه دانش پژوهان در گروه بندی های مختلف آزادانه با هم تجمع کرده و یا قدم می زدند و در مورد مسائل علمی فلسفی به بحث و جدل می پرداختند. خود ارسطو از طریق داخل شدن در این دیالوق ها تاثیرات خویش را در افزایش بهره وری انها بر جای می گذاشت. البته هدف از آوردن این مقدمه این نیست که نحوه پیش برد دیسکورس نظری دست اندرکاران در پروژه وحدت چپ را به “لایسیم” ارسطو تشبیه کرده و وحدت نظری برنامه ای و ساختاری پروژه  را با دیسکورس ها و دیالوق های علمی فلسفی  زمان ارسطومقایسه کرده باشیم. اما در عین حال این سوال برای من مطرح است که آیا از نظر گستره متدولوژی عملکردی  و نحوه پیشبرد دیالوق و دیسکورس فراگیر نظری پروژه وحدت چپ ایران ، از شیوه عملکردی “لایسیم” ارسطو عقب مانده تر عمل نمی کنند؟ ادامه خواندن Continue reading →