میگویند وقتی ارسطو موسسه آموزشی خود را به نام “لایسیم” تشکیل داد، در آن بر عکس “آکادمی” افلاطون، همه دانش پژوهان در گروه بندی های مختلف آزادانه با هم تجمع کرده و یا قدم می زدند و در مورد مسائل علمی فلسفی به بحث و جدل می پرداختند. خود ارسطو از طریق داخل شدن در این دیالوق ها تاثیرات خویش را در افزایش بهره وری انها بر جای می گذاشت. البته هدف از آوردن این مقدمه این نیست که نحوه پیش برد دیسکورس نظری دست اندرکاران در پروژه وحدت چپ را به “لایسیم” ارسطو تشبیه کرده و وحدت نظری برنامه ای و ساختاری پروژه  را با دیسکورس ها و دیالوق های علمی فلسفی  زمان ارسطومقایسه کرده باشیم. اما در عین حال این سوال برای من مطرح است که آیا از نظر گستره متدولوژی عملکردی  و نحوه پیشبرد دیالوق و دیسکورس فراگیر نظری پروژه وحدت چپ ایران ، از شیوه عملکردی “لایسیم” ارسطو عقب مانده تر عمل نمی کنند؟ ادامه خواندن Continue reading →