چپ در صحنه/ کمال اطهاری

موضوع این یادداشت دعوت به مطالعه تجربه ی کشور برزیل برای یافتن راهبردهای توسعه ی اجتماعی و سیاسی کشور خودمان است. چرا که گذشته از نقاط ضعفی که بی­شک در آن وجود دارد،  اکنون برزیل مشخصات پایه‌ی یگ الگوی توسعه ای را- از وجوه مختلف اقتصادی، اجتماعی و سیاسی – در مقایسه با دیگر کشورهای جهان دارد. چرا که می­دانیم برزیل در زمان بحران اقتصادی کنونی جهانی بیشترین رشد اقتصادی را داشته و اکنون در کنار چین و هند جزو قدرت­های درجه اول اقتصادی جهان محسوب می­شود. از سوی دیگر، از لحاظ اجتماعی نیز توانسته مقولات نوینی رامانند «حق به شهر» به حقوق اجتماعی خود در قانون اساسی بیفزاید.  همچنین می­توان به معرفی شهر سبز «کوریچیبا» اشاره کرد و یا سامان‌دهی و تواناسازی سکونت گاه های غیر رسمی در چارچوب «بودجه­ریزی مشارکتی»، که همگی مانند حق به شهر  در اسناد سازمان­های بین المللی الگوبرداری شده است، ادامه خواندن Continue reading

چشم انداز وحدت سه سازمان چپ / اخبار روز

وحدت، آرزوی دیرینه ای است که در میان چپ های ایران همواره وجود داشته است. هر چند هیچ سازمان و حزب چپ گرایی نیست که با این خواسته ی دیرینه مخالفت کند، اما پراکندگی و جدایی هنوز حرف اول را در میان چپ گرایان ایرانی می زند و روند انشعاب ها چشمگیرتر است. سه سازمان چپ کشور که خود را باورمند به «سوسیالیسم و دموکراسی» معرفی می کنند، عزم تغییر این جهت را کرده اند و مشغول گفتگو و رایزنی پیرامون وحدت در یک سازمان واحد سوسیالیستی هستند. نمایندگان سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)، سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران و شورای موقت سوسیالیست های چپ ایران، از مدت ها پیش گفتگوهایی را به این منظور آغاز کرده اند.
سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) در کنگره ی یازدهم خود که در فروردین ماه جاری در برلین برگزار شد، موضوع وحدت چپ و به طور مشخص وحدت سه جانبه را در دستور کار خود قرار داده و در این مورد قطعنامه ای را به تصویب رساند. ادامه خواندن Continue reading

جایگاه چپ در جامعه و سیاست ایران / سهراب مبشری

تلاش سازمان اتحاد فداییان برای گشودن باب مباحثی درباره جایگاه چپ در جامعه و سیاست ایران، با ارزش است. شما پرسشهایی در دو دسته طرح کرده اید که من ترجیح می دهم به برخی از پرسشهای دسته نخست پیرامون گفتمان چپ بپردازم. از نظر من این بحث مقدم است بر دسته دیگر پرسش ها که به راه حل های عملی غلبه بر پراکندگی سازمانی چپ ایران مربوط می شود. پراکندگی سازمانی، معلول ناروشنی چهره چپ است. ادامه خواندن Continue reading

مقالاتی در باره چپ ایران/ نادر عصاره

هر نیروی سیاسی را مفاهیم، ارزش ها، ارزیابی ها و چشم انداز، اهداف، روش ها، تشکل و اقدامات اصلی آن تعریف می کند. گفتمان آن نیرو همگرائی میان افراد و احاد خود را ایجاد و اتحاد آن، آن را به نیروی تحول سیاسی تبدیل می کند. چپ ایران، و مشخصا گرایشی از چپ که تحول دموکراتیک در ایران را امر مقدم می داند، بعنوان یک جمع، در مقولات نامبرده ناروشنی و اختلاف دارد. همین چپ، به اشکال مختلف سازمان، گروه، محفل و افراد فعالیت می کند ولی در کل و جز به درجات مختلف پراکنده است. گفتمان مشترک و مورد قبول جمعی چپ دموکرات ایران شناخته شده نیست. بعلاوه علیرغم انرژی و تلاش، پروژه سیاسی و اراده آن، به حد لازم پیدا نیست و برآمد نمی کند. ادامه خواندن Continue reading

پیرامون وحدت چپ/ پرویز نویدی – محمد اعظمی

سخنی با اعضا و فعالان “سازمان اکثریت”

رفقا! کنگره شما در شرایطی برگزار می شود که اوضاع جامعه با گذشته تفاوت چشمگیری کرده است. جنبش ضد استبدادی مردم ایران دو سال است که از هر فرصتی استفاده می کند تا علیه مجموعه بی حقوقی ها، بی قانونی ها و آزادی کشی ها، صدای دادخواهی خود را به گوش جهانیان برساند. وضعیت اقشار و لایه های مختلف مردم، کارگران، زنان، دانشجویان، روشنفکران، کارمندان و مزدبگیران، خانوادۀ زندانیان، اقوام و ملیت ها نسبت به قبل تغییر کرده است. امروز، در حالی که سرکوب بیداد می کند، ایستادگی در برابر استبداد چشم ها را خیره کرده و دل ها را به تحسین واداشته است. ترس مردم از حکومت، به مقیاس زیادی فرو ریخته است. روحیه فعالان سیاسی و اجتماعی در داخل کشور، برای تلاش و مبارزه، افزایش یافته است. رشد تکنولوژی و گسترش امکانات فنی برای ارتباط، به عنوان عامل مثبتی، در خدمت گسترش مبارزه، در آمده است. افزون بر این، شرایط جهانی به سود اپوزیسیون و تضعیف رژیم عمل می کند. مبارزه ضد استبدادی، منطقه ما را درنوردیده و نسیم آن به کشور ما هم رسیده است ادامه خواندن Continue reading

وحدت چپ در خدمت برآمد چپ، احمد فرهادی

سخنی با رفقا پرویز نویدی و محمد اعظمی

رفقای گرامی! نوشته‌ی شما با نام « پیرامون وحدت چپ » حاوی اظهار نظر پیرامون پیشنهاد « جمعی از هواداران سازمان فدایٔیان خلق ایران-اکثریت(داخل کشور) » در مورد وحدت، از نظر روشنی مضمون قابل تحسین است. شما در مقدمه بر اهمیت برآمد قدرتمند و متحد چپ تاکید و با بیان پنج نکته با جایگزین کردن طرح وحدت « سه جریان به همراه فعالان مستقل از سازمان های سه گانه » با هر طرح جدید مخالفت کرده‌اید. با یادگیری از شما رفقای گرامی‌ام، که اظهار نظر پیرامون پیشنهاد رفقای داخل را بر عهده‌ی خود دانسته‌اید، من نیز به عنوان یکی از افراد متعلق به جنبش فدایی اظهار نظر پیرامون نوشته‌ی شما را بر عهده‌ی خود می‌دانم. ای کاش اظهار نظر شما زودتر منتشر می‌شد و افراد بیشتری فرصت شرکت در بحث را می‌یافتند (پیشنهاد رفقا در تاریخ ۲۷ اسفند ۱۳۸۹ انتشار یافته و نوشته‌ی شما پس از یک ماه در تاریخ ۲۵ فروردین ۱۳۹۰). نخست یک نکته‌ی بسیار کم اهمیت را مایلم بگویم و بروم سر اصل مطلب. نوشته‌اید « مبارزه ضد استبدادی، منطقه ما را درنوردیده و نسیم آن به کشور ما هم رسیده است ». البته فروتنی بسیار پسندیده است ولی با انصاف اگر باشیم، نسیم مبارزه‌ی ضد استبدادی دست کم ۱۸ ماه پیش از آن که منطقه‌ی ما را درنوردد در کشور ما آغاز به وزیدن کرد. ادامه خواندن Continue reading

کدام چپ؟ به بهانه‌ی آغاز روند گفتگوها برای شکل‌دهی تشکل بزرگ چپ / شیدان وثیق

cvassigh@wanadoo.fr
بدون امیدواری، غیر مترقبه را نمی‌توان یافت (هراکلیت)
سرآغاز پشت سر ما نَیارمیده است بلکه پیشاپیش ما سربلند می‌کند (هایدگر)

این روزها در میان پاره‌ای از سازمان‌ها و فعالان چپِ سوسیالیست، به طور عمده در خارج از کشور، سخن از برگزاری گفتگوهایی باز به روی همه‌ی علاقه‌مندان پیرامون شکل‌دهی «تشکل بزرگ چپ» می‌رود. البته این نخستین بار نیست و واپسین بار نیز نخواهد بود که چنین خواست‌ و آرزویی در جنبش چپِ چندگانه‌ی ایران مطرح می‌شود. تلاش‌های تا کنونی اما، در این زمینه، بویژه در دوران جمهوری اسلامی، همواره یا با ناکامی رو به رو شده‌اند یا به اتحاد‌هایی شکننده و ناپایدار انجامیده‌اند و یا بر خلاف هدف ادعایی که ایجاد پدیداری نو بود، به «تکرار همان» در شکل و محتوا یعنی به بازسازی کهنه‌ پرداخته‌اند. با این همه، امید است – حداقل می‌توان در این راه مبارزه و شرطبندی کرد زیرا که به قول هراکلیت، بدون امیدواری، غیر مترقبه را نمی‌توان یافت – که این بار، تلاش جدید، اگر به برآمدن چپی نو نیانجامد – امری که تحقق آن در شرایط تاریخی کنونی و آن هم به طور عمده در خارج از کشور یعنی به دور از میدان عینی و واقعی جنبش اجتماعی، سخت بعید می‌نماید - اما حداقل شاید بتواند به پیشرفت بحث و تبادل نظر پیرامون مساله‌انگیزهای مختلف «چپِ دیگر» که ما چپ رهایی‌خواه می‌نامیم، در حوزه ی نظری و عملی یاری رساند. مهم‌تر از هر چیز در این جا، نه به تنهایی نتیجه‌ی کار چنین تلاش‌هایی است که عموماً کمتر به هدف دلخواه و مورد نظر می‌رسند بلکه تحول و دگرگون شدن خودِ انسان‌ها هستند، خودِ فعالان سیاسی‌-‌ اجتماعی که در چنین روند و کارزاری وارد می‌شوند و از طریق هم‌کوشی‌های نظری، مراوداتی و تجربی قادر می‌شوند ایده‌ها، راه‌کارها و ارزش‌هایی را برای تاریخ و آیندگان به جای گذارند. ادامه خواندن Continue reading

به سوی یک سوسیالیسم دموکراتیک نیکوس پولانزاس_ برگردان فرهاد سیدلو

امروزه مسئله سوسیالیسم و دموکراسی و مسیر دموکراتیک به سوی سوسیالیسم در پرتو دو تجربه تاریخی مطرح می­گردد که از جهتی نمونه هایی از محدودیت­ها و خطرات همراه، که باید از آن­ها اجتناب ورزید را ارائه می­دهند. تجربه سوسیال دموکراسی سنتی در تعدادی از کشورهای اروپای غربی، و نمونه شرقی چیزی که “سوسیالیسم واقعا موجود” نامیده می­شود. علیرغم تفاوت­هایی که این دو حالت را از یک دیگر متمایز میکند، علیرغم هر آن چه که سوسیال دموکراسی و استالینیسم را به عنوان جریانات نظری- سیاسی در برابر هم قرار می هد، هر دو نمایان­گر یک هم­پیوندی ریشه­ای هستند. هر دو با دولتی بودن و بی اعتمادی عمیق به ابتکارات توده­ای مشخص می­گردند. ادامه خواندن Continue reading

محیط زیست و تضاد کار – سرمایه /خسرو صادقی بروجنی

تقدیم به فریبرز رئیس دانا

«توسعه‌ی تاریخی سرمایه‌داری به اجبار به کالاکردن همه چیز سوق داده می‌شود» امانوئل والرشتاین

کانون مدافعان حقوق کارگر: «جهانِ ما فروشی نیست»؛ این شعاری است که معترضین به روند غیر دموکراتیک جهانی‌سازی هر ساله در روزهای نشست‌ کشورهای عمده‌ی سرمایه‌داری سر می‌دهند. نشست‌هایی که عمدتاً در پشت درهای بسته صورت می‌گیرد و در آن‌جا تعیین می‌گردد

که کدام کشور چه چیزی را تولید کند و کدام کشور واردات خود را افزایش دهد، کدام منطقه از جهان صنعتی باشد و چه ناحیه‌ای تولید محصولات کشاورزی را گسترش دهد، به محصولات کدام سرزمین یارانه‌ی دولتی اختصاص بیابد و چه کالاهایی و در کجا تابع منطق عرضه و تقاضای بازار شوند.
این سیاست‌‌ها که توسط نخبگان سر سپرده ی سرمایه داری در گستره ی سیاسی و اقتصادی جهان طرح‌ریزی و اجرا می‌شوند ، صرفاً تابع منطق اقتصاد سرمایه داری هستند و همواره فقط “رشد”!!! اقتصادی کشورها را در نظر می‌گیرند ولی منافع بلند مدت‌تری چون دموکراسی عمیق و غیر صوری (نه فقط سیاسی بلکه با ماهیت اقتصادی و اجتماعی)، عدالت و رفاه اجتماعی و بقای محیط زیست را در اولویت برنامه‌ریزی‌های خود قرار نمی‌دهند. ادامه خواندن Continue reading

گزارشی از کنفرانس سه سازمان پیرامون ضرورت شکل دهی تشکل بزرگ چپ

روز شنبه چهارم فوریه کنفرانسی توسط سه سازمان اتحاد فدایٔیان خلق ایران، سازمان فدایٔیان خلق ایران (اکثریت) و شورای موقت سوسیالیست های چپ ایران پیرامون ضرورت شکل دهی تشکل بزرگ چپ در شهر کلن آلمان برگزار شد. در این کنفرانس علاوه بر حضور اعضای سه سازمان و برخی از فعالان چپ در آلمان، تعدادی نیز، از کشورهای فرانسه، بلژیک، هلند و سویٔیس در جلسه شرکت کرده بودند. این برنامه همزمان در پالتاک نیز پخش می شد و تعدادی از رفقا و دوستانی که به این پروژه علاقمند بودند، از طریق پالتاک در جریان مباحث قرار گرفته و سحنان و تاکیدات خود را نیز با جمع شرکت کننده در میان گذاشتند.



سالن کنقرانس با عکس هایی از مبارزات مردم ایران و پلاکات هایی حاوی شعارهای زیر تزیٔین شده بود: “به باور ما جمهوری اسلامی مانع اصلی آزادی، دمکراسی، پیشرفت و عدالت اجتماعی است”، “ما علیه هرگونه ستم و تبعیض ملی، طبقاتی، جنسی، نژادی، مذهبی و عقیدتی مبارزه میکنیم”، “از نظر ما آزادی با عدالت اجتماعی و سوسیالیسم با دمکراسی پیوند عمیقی دارند”، “ما مدافع حقوق بشر، آزادی، دمکراسی، عدالت اجتماعی و سوسیالیسم هستیم”. ادامه خواندن Continue reading