بسترهای استراتژی سیاسی وحدت چپ
نبرد گروه بندی های نظام سرمایه داری کلان جهانی بر سر تصاحب بازارهای منابع طبیعی، انرژی، صدور سرمایه ، تصاحب بازارهای مصرف کالاها ، نیروی کار و غیره بعد از تجربه جنگ های جهانی اول و دوم همچنان به صورت های مختلف ادامه یافته و بصورت های نوین و ویژه ای خود را نشان می دهند. محور های اساسی این نبردها از اروپا و آمریکای لاتین به آسیای میانه و شرقی، خاورمیانه و آفریقا منتقل شده است.هنوز مناطق جنوب شرقی آسیا و دریای چین جزو مناطقی می باشد که آبستن ایجاد و توسعه تشنج های منطقه ای بر سر تقسیم منابع طبیعی نه ما بین کشورهای منطقه، بلکه ما بین دوستان ایالات متحده آمریکا تحت هدایت و رهبری آمریکا از یک طرف و بطور عمده چین از طرف دیگر می باشد. این تشنج در اروپای شرقی هم خود را بصورت دوستان ایالات متحده، یا حرکت سرمایه مالی غرب به رهبری آمریکا از یک طرف و روسیه بعد از یئلتسین از طرف دیگر نشان می دهد. ادامه خواندن Continue reading →

مسائل نظری ساختاری بسترهای استراتژی سیاسی وحدت چپ

قبل از فورمول بندی محورهای استراتژیک راهکار های سیاسی مرحله ای احزاب سیاسی، باید ارکان و پایه های نظری باورمندی های این گروه بندیها مشخص گردند. اگر در عرصه های اقتصادی اجتماعی این ارکان، آرمانها و پایه های نظری بصورت عمده در دو دیدگاه لیبرال دموکراسی و سوسیال دموکراسی خود را نشان می دهند، در عین حال در اطراف این دو گروهبندی های پایگاه نظری، ما شاهد گروهبندی های دیگری مثل چپ های دموکرات، لیبرال ناسیونالیست، یا سکولار دموکرات دین باور و بالاخره سبزهای طرفدار حفاظت از محیط زیست و عدالت و دموکراسی قرار می گیرند. در حاشیه این کلاسترهای باورمندی های آرمانی نظری، باقیمانده هایی از نظام های ارتجاعی و گاه ضد بشری و تخریب گر ارزش های انسانی از قبیل نظام های ایدئولوژیکی و ساختاری ولایت فقیه، سلفی ها، وهابی ها، حجتیه ایها و غیره گاها با ظواهر دلفریب خود را آرایش می دهند وجود دارند که با اتکا با ثروتهای راهزنانه ای که اندوخته و یا می اندوزند، بر پایه های جهل و ایجاد خوف و ترس در حاشیه های اجتماع به حیات بیمارگونه خویش همچنان ادامه می دهند. ادامه خواندن Continue reading →

طرح پیشنهادی منشور چپ ایران
استبداد و قدمت آن در ایران رشد و تداوم تولید اندیشه را همیشه و مداوم مورد تعرض و سرکوب قرار می داده است.
جویندگان فکر نو اما به اجبار برای پر کردن جای خالی آن به ناچار از روشنفکران خارج از مرزهای ایران برای یافتن جوابهای خود در مورد مسائل اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و … کمک گرفته و آن را اجبارا بدون توانائی بومی کردن آن به کار گرفته اند.
رشد صنعت و پا به پای آن رشد سرمایه داری صنعتی اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم در اروپا با خود سرعت رشد تجارت را به همراه آورد و در کنار آن تبادل فرهنگی و افکار نو را.
مخالفین استبداد در ایران از هر قشر وگروهی بنا به موقعیت طبقاتی خود و در فقدان روشنگری خودی افکار جدید را کسب کرده و به کار بستند. ادامه خواندن Continue reading →

نکاتی در باره استراتژی سیاسی

                                                                                                                               محمد اعظمی

هدف استراتژی سیاسی چپ ایران، مانع اصلی استقرار آن، روش گذار به دموکراسی و جایگاه انتخابات آزاد در گذار به دموکراسی، پرسش هائی است که در این نوشته پیرامون آنها صحبت شده است.

هدف استراتژی سیاسی؟ هدف استراتژی سیاسی چپ ایران به طور کلی دستیابی به آزادی و برابری و عدالت اجتماعی است که تا کنون سوسیالیسم نامیده شده است. اما برای اینکه این اهداف در حد شعار باقی نمانند و بتوانند به عمل درآیند، زمینه هائی لازم است. این زمینه ها فعلا در چشم انداز میان مدت، در کشور ما قابل مشاهده نیست. مبارزه نیروهای چپ هدفش ساختن بستر و زمینه ای است که برابری و عدالت اجتماعی در محیطی آزاد و دموکراتیک قابل لمس شود. با چنین درک و دریافتی از هدف استراتژی سیاسی، وظیفه ما در مقطع کنونی، استقرار دموکراسی است. شکل این دموکراسی، جمهوری و مهمترین مشخصه آن، جدائی دین و دولت و مخالفت با هر نوع تبعیض است. در این حکومت شهروندان هم در قانون و هم در برابر قانون برابرند و حکومت را با اعمال اراده آزاد خود شکل می دهند. قانونیت و حکومت قانون برقرار است و حقوق و آزادی های مدنی شهروندان تضمین شده است و امکان فعالیت جمعی برای تغییرات اجتماعی وجود دارد. ادامه خواندن Continue reading →

دعوت به بحث و گفتگو

درباره استراتژی سیاسی چپ

موضوع بحث:

«گذار از جمهوری اسلامی و چشم انداز یک ساختار دمکراتیک»

زمان :  ۱۰ فروردین ۱۳۹۳  –  ۳۰  مارس ۲۰۱۴ ادامه خواندن Continue reading →