در مورد فراخوان گفت و گو و همکاری برای سامان دادن تشکل بزرگ چپ تاکنون مطالب بسیاری گفته شده است. در نتیجه من به عنوان یک فردی که خودم را چپ می دانم و به این پروژه با دید بسیار مثبت می نگرم، از طرف دیگر، البته به اقتضای سنی ام قطعا نسبت به بسیاری از رفقا تجربه و دانش کمتری دارم وارد مباحث تاریخی و اندیشه ای نمی شوم و این مهم را به رفقای دیگری که دانش و تجربه بیشتری دارند می سپارم صرفا نکات عمده ای را که به ذهنم می رسد فهرست وار بیان می کنم امیدوارم در این گفت و گوی جمعی به جایی برسیم که بتوانیم پراتیک معنا دار تری را سرانجام بخشیم. و گفت و گوی مان تبدیل به عمل شود و فردیت مان تبدیل به جمع و این همه در بستری آگاهانه باشد. این همه نیز خودش مقدمه ای است برای آن که ظرف این کار که همان تشکل بزرگ چپ است، می باشد. حال وارد نکاتی که به ذهنم رسید می شوم:
۱- چپ ریشه دارد. تاریخ دارد و قطعا نمی تواند بدون آن دست به بازسازی خود بزند. این تاریخ برایش سرمایه اجتماعی است و چه خوب است که با برخوردی رادیکال و البته خوانشی انتقادی از تجربیات گران بهای این ۱۰۰-۱۵۰ سال در جهان و در ایران استفاده کند. ادامه خواندن Continue reading →